آسیب‌های بلوغِ زودرسِ جنسی

 “بلوغِ زودرسِ جنسی در همه کشورها آسیب‌زاست؛ اما در ایران به موضوعی پیچیده‌تر تبدیل شده است و عوامل زیادی را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد.”

 مهم‌ترین تاثیرهای بلوغ جنسی زودرس درمیان کودکان و نوجوانان تاثیر بر ازدواج نسل آینده است؛ افرادی که فاصله نیاز جنسی تا ازدواجشان بسیار زیاد شده است. این مسئله به شکل آسیب در زندگی‌شان سر برمی‌آورد”.

 وقتی از بلوغ جنسی صحبت می‌کنیم با یک مسئله فیزیولوژیکی و روانشناختی روبرو هستیم.بلوغ که بخشی از آن نسبی است نشانه‌هایی دارد که قرار است توانایی تولید مثل را به انسان بدهد؛ یعنی تغییر در ارگان‌های بدن و هورمون‌ها و امکان ارتباط جنسی.

 در فرهنگ‌های مختلف سن رسیدن به بلوغ جنسی متفاوت است. در ایران همواره پسرها از دخترها دیرتر به این سن می‌رسیدند. سن رسیدن به بلوغ در پسران 14-15 سالگی و سن رسیدن به بلوغ در دختران 12-13 سالگی است.

 در سال‌های اخیر بخش قابل توجهی از نوجوانان ما از ابتدای دوران نوجوانی یا پایان کودکی به بلوغ جنسی می‌رسند. در پسرها این سن به 10-12 سالگی و در دخترها 9-10 سالگی رسیده‌است.

 بلوغ جنسی؛ بلوغی روان‌‌شناختی و فیزیولوژیکی است. وقتی بلوغ جنسی رخ می‌دهد، فرد رفتارهایی را بروز می‌دهد که مخصوص دنیای بزرگسالی است؛ چرا که با بلوغ فکری و شناختی همراه است. این بلوغ بلوغی فیزیولوژیکی و روان‌شناختی است و بنابراین از هر دوی اینها منشاء می‌گیرد.

 عوامل بیولوژیکی

یکی از دلایل زودرس شدن بلوغ جنسی مسائل زیستی و تغییر رژیم غذایی است؛ از غذاهای دیر آماده‌شونده به غذاهای ناسالم و چربی‌های اشباع نشده: مانند فست‌فودها. فست‌فودها خود محرک هورمون‌ها هستند و باعث می‌شوند هورمون‌های جنسی زودتر ترشح شوند.

تصاویری که بلوغِ جنسی را جلو انداخته‌اند
  بلوغ جنسی در بخش روان‌شناختیِ آن به آموزه‌های نوجوانان و کودکان باز می‌گردد. مثلا در دسترس‌بودن شبکه‌های اجتماعی و موبایلی منجر شده که کودک و نوجوان بتواند به راحتی به تماشای تصاویر و یا فیلم‌هایی بنشیند که برانگیزاننده هورمون جنسی وی هستند. این در حالی است که کودکان نسل‌های قدیمی‌تر امکان تماشای فیلم‌های مبتذل را نداشتند.

تابوی تماشای تصاویری که مناسب کودکان نیست در خانواده‌های ایرانی شکسته‌است. در گذشته اگر فیلم ویدوئی بود که تصاویری نامناسب داشت خانواده اجازه نمی‌داد کودک یا نوجوانش آن را ببیند. کودکان یا نوجوانان امروزی اما در کارتون‌ها و فیلم‌هایی که می‌بیند، حتی اگر نخواهند، با مسائل جنسی آشنا می‌شود.

 تماشای روابط جنسی اگر در نسل گذشته در نوجوانان دبیرستانی وجود داشت، حالا به دانش‌آموز راهنمایی و حتی دبستان رسیده‌است.

 بلوغ زودرس جنسی در کشورهای دیگر نیز بوده و در آن‌ها نیز بحران‌هایی به وجود آورده‌است. مثلا در آمریکا این موضوع وجود داشت و یک‌ونیم میلیون دختر نوجوان باردار از روابط نامشروع را به جای گذاشت. اما در این جامعه از دوران رییس‌جمهوری کلینتون برنامه‌ای در پی گرفته شد تا مشکلات بلوغ جنسی در میان افراد کم سن و سال کاهش داده شود. چرا که بلوغ زودرسِ جنسی برای همه فرهنگ‌ها آسیب‌زاست و به طور کلی هر چیز زودرسی نامبارک است.

 در ایران اما به‌ هیچ‌وجه نخواسته‌ایم بحث غریزه جنسی را به رسمیت بشناسیم. حتی نوجوان 16-17 ساله نیز که به طور طبیعی به بلوغ جنسی رسیده‌است را نمی‌خواهیم ببینیم. هرچیزی هم که ندیده گرفته شود، یعنی برای آن آماده نیستیم که می‌تواند خسارت‌های جبران‌ناپذیری داشته باشد.

بلوغِ جنسی در دختران و پسران متفاوت است
 بلوغ جنسی زودرس در دختران و پسران ویژگی‌های متفاوتی دارد. دختران به دلیل اینکه در روابطشان به جنس مخالف به‌دنبال پیدا کردن یک حمایت‌گر عاطفی هستند جذب جنس مخالف می‌شوند. انگیزه اولیه آن‌ها ارتباط جنسی نیست بلکه پیدا کردن حامی است. در حالیکه در پسران هم سن آن‌ها ارتباط با جنس مخالف رابطه‌ای جنسی است.

 بنابراین دختران در تضادی قرار می‌گیرند؛ آن‌ها از طرفی حمایت عاطفی می‌خواهند و از طرفی خود را در معرض رابطه جنسی می‌بینند و در نهایت آن‌را می‌پذیرند. برای دختران این تیپ رابطه جنسی یک سراشیبی است.

ما آماری درباره تبعات رابطه جنسی زودرس پسران و دخترانمان نداریم چرا که موضوع را به رسمیت نشناخته‌ایم و همه برخوردمان با موضوع انکار آن است. سیستم آموزشی ما جایی برای به رسمیت‌شناختن غریزه جنسی نگذاشته و فقط به دروس پرداخته‌است و آموزشی به‌نام خویشتن‌داری و خویشتن‌داریِ جنسی در مدارس ما اتفاق نمی‌افتد.

 یکی از اشتباهاتی که در سیستم آموزشی ما رخ داده تبدیل سه‌مقطع به دومقطع ابتدایی و دبیرستان است. این مسئله موجب شده که کلاف را سردرگم‌تر کنیم. چرا که هر یک از این دو مقطع دانش‌آموزان با طیف سنی بیشتری را شامل می‌شود که نیازهایشان شبیه یکدیگر نیست. بنابراین ما به جای بهبود وضعیت آن را بدتر کرده‌ایم.

 از نظر آموزشی نیز خانواده‌ها هر روز در وضعیت آموزشی ضعیف‌تری قرار می‌گیرند. این در حالی است که والدین نسل گذشته بهتر از والدین نسل فعلی عمل می‌کردند. والدین امروز رفتارهایی از سرِ انفعال دارند.

درنتیجه ما دارای پکیجی هستیم که خانواده، نظام آموزشی، سیستم ارتباطات، سبک تغذیه، آب و هوا و … منجر به بلوغ زودرس جنسی خواهند شد بدون آن‌که مواجهه‌ای با آن وجود داشته باشد.

ازدواج‌هایی متاثر از بلوغِ زودرسِ جنسی
بلوغ زودرس جنسی چه ارتباطی می‌تواند با نسل آینده و ازدواج داشته باشد؟”  هرچقدر ازدواج دیرتر انجام بگیرد آسیب بیشتر به یک فرد و به تبع جامعه وارد می‌شود. مثلا قبلا یک نوجوان 14-15 ساله که به بلوغ جنسی می‌رسید باید 15 سال برای ازدواج صبر می‌کرد؛ یعنی 15 سال خویشتن‌داریِ جنسی. این فاصله در حال حاضر عقب‌تر رفته‌ و ازدواج‌ها دیرتر رخ می‌دهد و قطعا فرد دیگر نمی‌تواند خویشتن‌داری کند.

 بلوغ زودرس جنسی و فاصله زیاد آن با ازدواج به خصوص برای دختران در جامعه ما می‌تواند تبعات نامناسبی داشته باشد؛ مثلا دختری که یک بارداری نامشروع داشته باشد تقریبا امکان ازدواج را از دست خواهد داد.

 بدون‌شک بلوغ زودرس جنسی روابط و زندگی آینده کودکان و نوجوانان ما را دچار دستخوش خواهد کرد.

در رابطه با بلوغ زودرس جنسی و ازدواج با دو موضوع روبرو هستیم؛ یکی اینکه میان بلوغ و ارضای مشروع و صحیح آن در ازدواج یک شکاف 20 ساله قرار دارد که بسیار زیاد است و احتمال دارد که فرد در این مدت رفتار نابه‌هنجار از خود بروز دهد. از طرفی بلوغ زودرس می‌تواند نگرش افراد را نسبت به همسری، فرزندآوری وغیره تغییر دهد. مثلا در سال‌های گذشته میان دختران و پسران نوجوان نسبت به برقراری ارتباط در آن واحد با چند نفر تابو وجود داشت؛ اما حالا چنین نیست.

نوجوان و کودکان باید آگاه شوند
تنها راه‌حل آموزش، آموزش و آموزش است. جان نباشد جز خبر در آزمون / هر که را افزون خبر جانش فزون. بنابراین هرکس که آگاه‌تر باشد قطعا مصون‌تر است. آگاه‌سازی دانش‌آموزان درباره بلوغ جنسی و نوع نگاه دختران و پسران به روابط میان جنسیتی و غیره، نه به صورت نصیحت، بلکه در شکل علمی آن می‌تواند به آن‌ها کمک کند.

 اما پیش‎‌نیاز هر آموزشی این است که محتوای آن در ذهن مسئولان شکل بگیرد. آن‌ها باید بپذیرند که بلوغ زودرس جنسی و طبیعی و نیاز برای ارتباط با جنس مخالف در مدارس ما وجود دارد و نوجوانان ما ربات نیستند. مسئولان اگر متوجه این موضوع شوند آموزش را آغاز خواهند کرد. اما متاسفانه مشکل اینجاست که مسئولان حوزه آموزش نمی‌خواهند بپذیرند که مسئله‌ای به‌نام ارتباط جنسی نابه‌هنجار در کشور رو به افزایش دارد.