اخبار فرهنگی، ادبی، هنری جهان, اخبار کارگاه های مهارت زندگی, اخبار مشق شب, کارگاه مهارتی, کارگاه‌های مهارتی

قدرت عذرخواهی

هفتم دسامبر ۱۹۷۰ میلادی دیلی برانت، برای دیداری رسمی به لهستان رفت. آلمان در حال انجام مذاکرات حساسی با لهستان بود. برانت در اقدامی برنامه‌ریزی شده در کنار بنای یادبود قیام گتوی ورشو توقف کرد. این بازدید شبیه سایر دیدارهای رسمی مقامات بلندپایه یک کشور است. اما تفاوتش این است که برانت رهبر آلمان بود و در حال بازدید از بنای یادبودی بود که در محل کشته شدن سیزده هزار یهودی به دست سربازان آلمانی قرار گرفته است.

جهت یادآوری و درک بهتر حساسیت این دیدار؛ شما را به تاریخ و حادثه تلخ و فاجعه‌ای تاریخی ارجاع می‌دهم.

در سال ۱۹۴۳ میلادی، لهستان توسط آلمانی‌ها اشغال شده بود. در پاییز سال 1939 که نازی ها حمله کردند، بیش از سه میلیون یهودی در آن کشور زندگی می‌کردند. آلمانی‌ها اکثر لهستانی‌های یهودی را به گتوها(گتو محله‌هایی که اقلیت‌های مذهبی در آن نگه‌داری می‌شدند) راندند؛ جایی که بسیاری از آن‌ها بر اثر گرسنگی و بیماری جان باختند. بزرگ‌ترین آن گتوها در ورشو بود. گاهی تا چهارصد هزار نفر در فضایی به وسعت دو مایل مربع نگه‌داری می‌شدند.

آلمان با عنوان واهی انتقال یهودیان به اردوگاه‌های کار اجباری به مسیر مرگ و کشتار می‌برده است و گتوی ورشو در فرانسه یکی از بزرگترین این اردوگاه‌ها بوده است که یهودیان را در آنجا می‌کشتند.

بنای یادبودی که در ابتدای مطلب گفتم برای هزاران یهودی بنا شده است و رهبر آلمان برای ادای احترام کشته شده‌ها در آنجا حاضر است. یادآوری می‌کنم صدراعظم آلمان در واقعه ورشود دخالت نداشته است و در عین حال یکی از فعالین علیه رژیم هیتلر بوده است.

صدراعظم با چهره‌ای مصمم و کت و شلوار و پالتوی مشکی، در حالی که با مقامات رسمی و سربازان خبردار ایستاده احاطه شده است، بسیار آهسته  به سمت آن بنای یادبود گام برمی‌دارد. وقتی به آن مجسمه می‌رسد، تاجی از گل را به پیشگاه آن نثار می‌کند و سپس، درکمال شگفتی و تعجب همه نظاره‌گران، زانو می‌زند. در حالی که دستانش را جلوی بدنش به سینه گذاشته بود. او در آن روز معاهده ورشو را امضا کرد که مرزهای جدیدی بین آلمان و لهستان بر قرار می‌کرد.

بسیاری همان حرکت ساده، یعنی سوگواری و زانوزدن را پیشرفتی مهم در روابط آلمان، نه فقط لهستان، بلکه با تمام اروپای شرقی دانستند. یک سال بعد، برانت جایزه صلح نوبل را دریافت کرد و لهستان، در نزدیکی همان بنای یادبودی که او جلویش در سکوت زانو زده بود. مجسمه‌ای به افتخار او بنا کرد.

#رضا هوشمند

#کارگاه‌های مهارتی

#آداب گفت وگو

#ارتباط موثر

بازگشت بە لیست

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *


− هفت = 1