گفت‌و‌گو بدون قانون اساسی به هرج‌و‌مرج می‌انجامد

برگرفته از کتاب آداب گفت‌و‌گو، نوشته رضا هوشمند، نشر مشق شب1401

گفت‌وگو را با نیتِ موفقیتِ طرفین(از ایجاد تنش متقابل می‌کاهد)، تنظیم کنید.

از اندیشة بُردِ یک طرفه و سمت گریرانه به سوی خود، پرهیز کنید.

در گفت‌و‌گو قوانین اساسی ایجاد کنید.

برای ارتقاء ایمنی و اعتماد بین مخاطبان، در گفت‌و‌گو به شکل‌دهی و تقویت تیمی بیندیشید، تا مجموعه‌ای ایجاد شود که، نسبت به قوانین و قواعد گفت‌و‌گویِ سالم، هم رای و هم داستان باشند؛ مخاطبانی که هم قول هستند و از قوانین و هنجارهای اساسی، برای گفت‌وگو تبعیت می‌کنند. ایجاد  قوانین، مطرح کردن ، و اهتمام به آنها؛ موجب حفظ، حرمت نگه داشتن و همراهی با آن قوانین در طول گفت‌وگو خواهد شد. برخورداری از قانون اساسیِ گفت و گو علاوه بر موارد یاد شده، ایجاد نظم در گفت‌وگو را هم به همراه دارد.

چند نمونه از قوانین اساسی پایه عبارتند از:

۱. به همه اجازه دهید که از مشارکت خود خشنود باشند.

۲. برای گوش دادن به گزینه‌ها یا ایده‌های مختلف مشتاق و باز باشید.

۳. تمایل خود به تسلط یا انتقاد را بررسی کنید.

۴. کنجکاو باشید که مکالمه به کجا می‌‌رود.

۵. حضور کامل داشته باشید و حواس پرتی‌های بیرون را کاهش دهید.

۶. ارزش‌ها، ترس‌ها و علایق را به اشتراک بگذارید.

۷.گفت‌وگو را از افرادی که از دیدگاه‌هایشان دفاع می‌کنند دور کنید و به جای آن از آن‌ها دعوت کنید تا در مورد ارزش‌ها، ترس‌ها و علایق خود صحبت کنند. یکی از راه‌های انجام این کار، تشویق شرکت‌کنندگان به اشتراک‌گذاری داستان‌های شخصی‌ درباره تجربه‌ زیستة آن‌هاست.

بیشتر بدانیم:

کسانی که بیشتر می‌پرسند، عاقلترند.

جیمز استفنز، رمان نوسی، می‌گوید: ” ما با سئوال کردن عاقل می‌شویم؛ حتی اگر بدون پاسخ بمانند، ما عاقل می‌شویم، زیرا سئوالی که به خوبی سازمان یافته باشد، پاسخش را بر پشت خودش حمل می‌کند، همچون حلزونی که صدفش را.”