در راستای برگزاری کارگاه های مهارتی در مدارس ، کانون های پرورش فکری کودکان ونوجوانان و مساجد،کارگاه آداب گفت و گو، آداب معاشرت و سواد رسانه در مدرسه کمیل ِ روستای زمان آباد از توابع بیارجمند، برگزار شد.
روستای زمان آباد از توابع بیارجمند است. بیارجمند منطقه ای در جنوب شرقی استان سمنان است.
روستای زمان آباد آب وهوای کوهستانی دارد، شغل آن ها بیشتر دامداریست، وتعدادی از مردم به مشاغل دولتی مشغول هستند.
زمستانهایش تا حدودی سرد است، اگر باران خوب ببارد، پوشش گیاهی خوب است و درآمد دامپروری مناسب خواهد بود، و اگر نه، شرایط شغلی و ایضاً معیشتی مردم خوب نخواهد بود.زمان آباد مردم قانعی دارد و این صفت در دانش آموزان مدرسه شبانه روزی این روستا هم دیده می شود.
مدیر مدرسه جناب احمد حیدری، آموزگاران: جناب محمدمسعودیان و جناب محمد مهدی هوشنگ، جناب عباس تاران و پدر مهربان و آداب دانِ مدرسه جناب خداداد اسدی که در ایجاد و تقویت سواد به معنی جامع آن حتی یک لحظه فرو گذاری نمی کنند.دانش آموزان این مدرسه قبل از ایام کرونا با دقت وبرنامه ریزی ، دانش آموزانی موفق بودند که البته هم اکنون چنین است. اما آمدن اینترنت و گوشی همراه بدون آموزش سواد رسانه در همه جای ایران مثل زمان آباد موجب افت تحصیلی وکاهش تمرکز دانش آموزان شده است،به همین منظور وباتوجه به نیازمندی دانش آموزان کارگاه آداب گفت وگو، آداب معاشرت وسواد رسانه را در الویت قرار دادیم.
دست آورد دانش آموزان پسرِ مدرسه شبانه روزی را از کارگاه های برگزار شده ، با توجه به ارتباط ایجاد شده خوب ارزیابی می کنم.
امیدوارم برایشان مفید و کارآمد بوده باشد.
من همه آموخته هایم را، تجربه زیسته و دیده ها و شنیده‌هایم را بردم تا بتوانم در مسیر ناهموار و دور از عدالت آموزشی و برخورداری از کمترین امکانات و تجهیزات آنها را یاری کنم.
با دانش آموزان آداب دست دادن و نگاه و لبخند و درست نشستن و خوب سخن گفتن را کار کردیم.
بارها تمرین کردیم تا به کار فردای معاشرتشان بیاید.
گفتم با هم گفت و گو کنید تا دعوا نشود. دلمان بود که روزی برسد، جنگ نباشد و اگر هم بیاید به تدبیر دانش آموزان زمان آبادی ماندگار نشود.
به آداب نگاه هم پرداختیم و قول دادیم همه ما نگاهمان را آبرو و عزت ببخشیم.
معلم های بچه ها زانو به زانوی ما نشسته بودند و با همه آموزگاریشان می شنیدند.
زمان آباد مثل خیلی از روستاهای وطنِ شریفم ایران پر است از نداری و کم توجهی و سختی.
اما آموختیم از دل صخره سنگ با ایمان وتلاش جوانه می روید و فرزندان این گوشه ایران مصداق باور، ایمان وخواستن وتوانستن بودند.
ایشان با دلشان بسیار مبادی آدابند و قاعده دست دادن صحیح را می‌دانند، نگاهشان، دستشان و فکرشان زلال است.
بچه های مدرسه شبانه روزی، مدیرشان، آموزگارها و حتی آن پدری که ما را با چای بیسکویت میهمان کرد، همه قواعد تشریفات و میزبانی را می دانستندو مهم اینکه عمل می کردند.
مگر تعریف سواد جز این است:
“عمل به دانش”
و برگ آخر را “مهدی” دانش آموزی رو کرد که در کارگاه سواد رسانه قول داد، هم زمان که به دانایی و شناختش از رسانه و اینترنت و جهان سردرگم مجازی بیفزاید، گفت:” به حرمت دوستی‌امان روزی یک ساعت از دور دور در اینستاگرام کم خواهد کرد و بنا شد باز به حرمت دوستی امان زمان مفید روزش را هدفمند در اختیار آموزش درسی و آگاهی قرار دهد.”
مردم شریف زمان آباد به من یک هدیه بزرگ دادند و آن این جمله بود:
“خوشبختی آموختنی است”
#روستای_زمان_آباد
#ایران
#کارگاه_مهارت_ارتباطی
#مدرسه_کمیل
#بیارجمند
#مدرسه
#آموزش_پرورش
#سواد_رسانه
#آداب_معاشرت