“شایستگی‌هایِ رزومه‌ای یا “فضیلت‌هایِ ستایش‌نامه‌ای” (۱)
شایستگی‌های رزومه‌ای همان صفات نیکویی هستند که شما در رزومه‌اتان درج می‌کنید، همان توانمندی‌هایی که با خود به بازارِ کار می‌برید و به موفقیت شما کمک می‌کنند.
برداشت آزاد از کتاب “جاده شخصیت“
شایستگی‌های رزومه‌ای همان صفات نیکویی هستند که شما در رزومه‌اتان درج می‌کنید، همان توانمندی‌هایی که با خود به بازارِ کار می‌برید و به موفقیت شما کمک می‌کنند.
شایستگی‌های رزومه‌ای، همان تعریف‌هایی است که در مهمانی‌ها، از خودتان و فرزندتان می‌کنید.
همان اتفاق‌هایی که دلتان می‌خواهد بیفتد تا در صدر قرار بگیرید و مردم برایتان دست بزنند و تحسینتان کنند.
به قول ما “مشقِ شبی‌ها”، همان “پُزِ عالی”؛
شایستگی‌هایِ شمارشی، القاب، سمت‌ها، عناوین دهان پر کن، پیشرفت‌های شغلی، مالی و اعتباری است.
فضیلت‌های ستایش‌نامه‌ای اما، آنهایی هستند که پس از درگذشتتان و به هنگام تشییع یا در مراسم یاد بودتان در مورد آن‌ها صحبت می‌کنند.
فضیلت‌های ستایش‌نامه‌ای یعنی صفاتی که هسته وجودی شما را شکل می‌دهند.
با هم آن فضیلت‌ها را بشماریم
_شجاعت،
_انسانیت،
_سخاوت،
_گذشت،
_ایثار،
_نوع دوستی،
_وفاداری،
_مهربانی،
_صداقت،
و دوستی.
فضیلت های ستایش نامه‌ای، انسان را به بخشش دانش و مال برای اعتلای مام وطن، آبادانی کشور، حفظ محیط زیست و دوستی با دیگر تمدن‌هاترغیب میکند.
فضیلت‌های ستایش‌نامه‌ای، خیانت نکردن است.
وقتی شما حرف مگوی دوستتان را در جمعی دیگر، برای رسیدن به محبوبیت و میدان داری بازگو می‌کنید، شما به چشم دیگران آمدن را به دوستی بخشیده‌اید.
اگر کالایی را برای رسیدن به مکنت و پول بیشتر احتکار کنید، تلاش کرده‌اید که پول، یعنی شایستگی رزومه‌ای را کسب کنید، و در مقابل فضیلتِ ستایش‌نامه‌ای را وا گذاشته‌اید.
اگر معیار شما برای احترام به مهمان شخصیت و منش اوست، شما فضیلت‌های ستایش‌نامه ای را مد نظر داشته‌اید.
در اینجا به یک پرسش زیر پاسخ دهید:
شایستگی‌های رزومه‌ای مهمترند یا فضیلت‌های ستایش نامه‌ای؟
البته که بر روی برگ و در کلام، فضیلت‌های ستایش‌نامه‌ای.
پاسخ این پرسش را با توجه به آنچه زیر پوست شهر اتفاق می افتد هم بدهید.
وقتی برایتان خواستگار می‌آید، شایستگی‌های رزومه‌ای را جویا می‌شوید یا فضیلت‌های ستایش‌نامه‌ای را؟
هر روز صبح فرزندتان را از زیر کدام قرآن راهی مدرسه، محل کار و زندگی می‌کنید؟
برایش از کدام خدا، چه چیزی می‌خواهید؟
شغل معتبر، دانشگاه صاحب نام، ماشین، خانه، اعتبار اجتماعی، شهرت، زیبایی صورت و خوش سخنی و … دعاهای شماست؟
پس فضیلت‌هایِ رزومه‌ای برای فرزندتان خواسته‌اید.
پدرتان را، همکارتان را، همسرتان را به خاطر شایستگی‌های رزومه‌ای تکریم می‌کنید یا فضیلت‌های ستایش نامه‌ای؟
او را به خوش قلبی، انسانیت، خوش نیتی نسبت به دیگران، شجاعت در کلام و رفتار، آزاد اندیشی، ایثار، سخاوتمندی و گذشت؛ اگر دعوت کرده‌اید، برایش فضیلت خواسته‌اید، فضیلت ستایش نامه‌ای را ارج نهاده‌اید.
پی‌نوشت: اگر به هر دلیلی همدیگر را گم کردیم و با هم ادامه موضوع را پی نگرفتیم، همین یک جمله را با هم متمرکز تر مرور کنیم.
هر شخص که فقط به شایستگی‌های رزومه‌ای بپردازد، موجودی موذی، خودخواه و مغرور خواهد شد.
هر شخصی تنها به فضیلت‌های ستایش‌نامه‌ای توجه کند، از زندگی عقب خواهد ماند.
دانشمندِ فقیر بودن لطفی ندارد.
تعادل و تناسب میانِ آدم شماره یک و آدم شماره دو در وجود، انسانی را به جامعه معرفی میکند که آرام است، شور دارد، پویاست، به درون خود توجه دارد، شرم را می‌داند، رنج جامعه‌اش را می‌فهمد و برای رفع آن می‌کوشد، قضاوت نمی‌کند، خیانت نمی‌کند، به شایستگی‌های اجتماع پسند، همان شایستگی‌های رزومه‌ای توجه دارد و دست از تلاش برای پیشرفت و توسعه خودش بر نمی‌دارد و دائم به فکر ارتقای خود در تمامی ابعاد است.
به قول مادر بزدگم؛
” تو از کدامانی؟”