صفدر: روزانه هزار ماهی در آب می‌میرند و این اتفاق مرثیه نیست. اما وقتی یک ماهی در خاک می‌میرد، دلگیرانه از آن حرف می‌زنیم.
می‌دانی چرا؟!
خاستگاه ماهی آب است و اگر در خاک بمیرد، دور از آنجایی مرده که نخستین بار عاشقی کرده است. این مرثیهی بلندی است که دلم نگران آن است.
صفورا: خاستگاه تو کجاست؟
صفدر: همانجا که تو هستی.
وطن من حوالی اندام توست
که اگر نباشی،
این ماهی شیدا در خاک غربت خواهد مرد.
