داستان شعور گاندی (فردی با سطح شعور اجتماعی بالا)

💢داستان شعور گاندی (فردی با سطح شعور اجتماعی بالا)

تصوّر کنید، شخصی همسرش به شدّت بیمار و چیزی به مرگش نمانده و تنها راه نجات او یک داروی گران قیمتی است که در شهر فقط یک داروخانه آن را می فروشد. مرد فقیر نه پول دارد و نه آشنایی برای قرض گرفتن، به سراغ دارو فروش رفته و عاجزانه خواهش می کند آن دارو را برای همسر بیمارش قرض بدهد. دارو فروش به هیچ وجه راضی نمی‌شود. حالا این شخص دو راه دارد، یا دارو را بدزدد و یا نظاره گر مرگ همسرش باشد. او دارو را شبانه می‌دزدد و همسرش را از مرگ نجات می‌دهد. پلیس شهر وی را دستگیر می‌کند. یک روانشناس و نظریه پرداز بزرگ آمریكایی قرن بیستم، با طرح این داستان از مردم خواست به دو پرسش مهم پاسخ دهند:
1- آیا کار آن شخص درست بود؟
2- آیا برای این دزدی، فقیر باید مجازات شود؟ چرا؟
معروف است که داستان فوق تمام بزرگان دنیا را به چالش کشاند. وی پس از طرح آن گفت : از روی جوابی که می‌توانید به این سؤال بدهید، می‌توانم میزان هوش و شعور اجتماعی شما را تشخیص دهم و مهم‌ترین قسمت این سنجش، پاسخ به پرسش “چرا” در سؤال دوم بود.
معروف است که هرکس جواب متفاوتی می‌داد. حتّی سیاستمداران بزرگ دنیا به این سوال پاسخ دادند:
1- آری، باید مجازات شود، دزدی زیر پا گذاشتن مقرّرات و گناه است.
2-کار آن فرد درست نبوده، امّا مجازات هم نشود. زیرا فقیر بوده و چاره‌ای نداشته است.
امّا هنگامی که از گاندی این سؤال را پرسیدند، پاسخ عجیبی داد.او گفت : کار آن شخص درست بوده و نباید مجازات شود، چرا؟
زیرا ما انسان‌ها قانون را وضع می‌کنیم تا کنار هم راحت‌تر زندگی نماییم، اگر قانون منافی جان یک انسان بی گناه باشد، دیگر قانون نیست.
ارزش جان انسان‌‎ها در اولویّت است و آن قانون باید عوض شود. گاندی گفت : انسان ، بر قانون مقدم است.
روانشناس پس از شنیدن سخنان گاندی گفت: بالاترین نمره‌ای که می‌توان به یک مغز داد، همین است. گاندی مغز ششم (بالاترین سطح شعور اجتماعی) است.

پ . ن :
گاهی در سازمان، جامعه و .. ، شاهد قوانینی هستیم که فراتر از موضوع انسانها (کارکنان) و بر اساس صرفا منافع تدوین شده است. ما قوانین را وضع می‌کنیم تا تنظیم کننده رفتار انسانها باشد. و هدف از وضع آنها بهبود و آرامش سایرین و حفظ سازمان است. قوانین داخلی سازمانها از آسمان نیامده است. ما آنها را وضع کرده‌ایم که راحت‌تر بتوانیم زندگی کنیم.
قوانین درست / نادرست و نابجا در سازمانها حاکی از شعور اجتماعی بالا/ پایین قانون گذاران بوده است. ولی اینکه آیا در وضع آن قانون، مصلحت و رفاه عموم و کارکنان دیده شده است و یا اینکه صرفا برای رفع نوعی تهدید و یا منفعت طلبی عده ای مدیران و صاحبان شرکت بوده است جای تامل دارد .

گاهی نیاز است تا قوانینی که به تدریج و به صورت موضعی در طول زمان وضع شده است بازنگری شود و بررسی گردد آیا این قوانین، انسان را مقدم بر قانون دانسته است یا قانون گذار خود را بر قانون مقدم پنداشته است؟